Datę 26 maja wszyscy znają doskonale. Tego dnia obchodzimy Dzień Matki, ale… tylko w Polsce. Mimo, że w różnych zakątkach święto obchodzone jest nieco inaczej, cel jest wszędzie taki sam – okazanie szacunku i podziękowanie za obecność i trud.
Mamy w Polsce
Wydaje się, że Dzień Mamy istnieje w Polsce od zawsze. Każdy pamięta wręczanie dziecięcych laurek, samodzielnie ułożonych bukietów czy słodkich upominków. Tradycja obchodzenia tego święta ma nieco ponad 100 lat. Dzień Mamy po raz pierwszy celebrowany był 26 maja 1914 roku w Krakowie. Od tamtego dnia wszystkie dzieci – te małe i zupełnie duże – w wyjątkowy sposób dziękują Mamie za to, że jest.
Mamy na świecie
Tradycja święta Mamy w Anglii i Szkocji sięga XVII wieku, kiedy to dzieci pracujące jako służba na dworach, z dala od domu, w czwartą niedzielę Wielkiego Postu przyjeżdżały do swoich rodzin. Był to jedyny dzień wolny nazwany „niedzielą u Mamy”. Córki na znak szacunku piekły ciasta, przywoziły słodycze i wręczały kwiaty. Święto przetrwało do XIX wieku, po zakończeniu II wojny światowej znów zaczęto je obchodzić.
Stany Zjednoczone zawdzięczają Dzień Mamy nauczycielce Ann Marie Reeves Jarvis. W 1858 roku rozpoczęła ona kampanię na rzecz ustanowienia Dni Matczynej Pracy, twierdząc, że poświęcenie matek jest niedoceniane. Działania kontynuowała później córka Ann Marie, dzięki czemu święto zostało ustanowione w 1905 roku. 9 lat później prezydent Woodrow Wilson uznał Dzień Mamy za święto narodowe.
Kraje dawnej Jugosławii mogą poszczycić się bardzo ciekawą tradycją. Istnieje tam tzw. „łóżkowe więzienie”. Dzieci nie wypuszczają mamy z łóżka dopóki ta nie podaruje im słodyczy, wyręczają ją również w pracach domowych, aby mogła odpoczywać jak najdłużej. Włosi z kolei pieką ciasta w kształcie serca i zapraszają mamy na uroczysty obiad do restauracji. W Meksyku dzień rozpoczyna się uroczystą mszą, a dzieci przyrządzając mamom wyjątkowo uroczyste śniadania i wręczają kwiaty.
Wszystkie Mamy
Niezależnie od tego, czy spędzamy z Mamą każdy dzień, czy widzimy ją kilka razy w roku, czy mieszkamy w Polsce, czy w jakimkolwiek innym zakątku, dziękujmy im za to, że są. Za trud włożony w wychowanie, za poświęcenie, za serce. Dziękujmy nie tylko 26 maja, ale codziennie, bo nikt nie dał nam tak wiele, w zamian za tak niewiele.
